Terapia szczecią wg. Storla

Szczeć zyskała dużą popularność w Niemczech w XII wieku dzięki rewolucjonistom w dziedzinie medycyny naturalnej takim jak Hildegarda z Bingen. Szczeć stosowano głównie w reumatyzmu,  artretyzmu i dnie moczanowej. Obecnie roślina ta szczególnie zasłynęła w leczeniu boreliozy.

Według wielu uznanych fitoterapeutów to ważna roślina pomagająca w walce z boreliozą. Wolf-Dieter Storl w swojej książce „Naturalne leczenie boreliozy” bardzo dokładnie opisuje zdrowotne właściwości szczeci i zwraca szczególną uwagę na jej zastosowanie w leczeniu boreliozy.

Korzenie i liście szczeci pospolitej są bogate w związki czynne, które wykazują działanie bakteriostatyczne, przeciwzapalne, przeciwreumatyczne, immunostymulujące i ochronne na miąższ wątroby. Szczeć wzmacnia układ odpornościowy, pomagając w ten sposób organizmowi w zwalczeniu infkekcji wywołanej krętkiem boreliozy.

Sposoby przyrządzania wg. Wolf-Dieter Storl „Naturalne leczenie boreliozy”:

Napar:

1 łyżeczkę rozdrobnionych świeżych lub suszonych sproszkowanych korzeni dodać do filiżanki wody i krótko zagotować. Należy pić  3 filiżanki naparu dziennie na pusty żołądek.

Nalewka:

Świeżo wykopany korzeń szczeci należy oczyścić, ale nie obierać, ponieważ w skórce korzenia znajduje się większość substancji czynnych. Następnie korzeń należy starannie rozdrobnić, mocno ugniatać, a następnie zalać wódką i odstawić do  zmacerowania w ciepłe miejsce na 3 tygodnie. By przyspieszyć proces oczekiwania, należy rozdrobnić świeży korzeń w mikserze, a następnie zalać alkoholem. W takiej postaci można pić nalewkę już następnego dnia. Zaleca się stosować 1 łyżeczkę nalewki 3 razy dziennie.

Proszek:

Dla małych dzieci cierpiących na boreliozę  nie nadaje się ani gorzki napar, ani nalewka zawierająca alkohol. Suszony sproszkowany korzeń szczeci można wymieszać z miodem i w takiej postaci podać dziecku.