Kolcorośl (ang. Smilax, Sarsaparilla)

Pospolite nazwy:

Kolcorośl, Smilax, Sarsaparilla, Smilax gabra, Smilax medica, Tu Fu Ling.

Opis rośliny:

Kolcorośl należy do rodziny Smilacaceae. Roślina jest ciernistą, zdrewniałą winoroślą, która wspina się wysoko po drzewach tworzących zielony baldachim amazońskiej dżungli. W celach leczniczych stosuje się korzenie, głownie o długości ok. 2-2,5 metra. Na całym świecie w strefie tropikalnej i umiarkowanej rośnie ok. 350 gatunków kolcorośli. Gatunki stosowane w medycynie rosną w Chinach i Japonii, Południowej i Centralnej Ameryce oraz na Karaibach.

Działanie:

Wiąże endotoksyny we krwi – oczyszcza krew, działa modulująco na układ immunologiczny, antybakteryjnie, przeciwgrzybiczno, przeciwpasożytniczo, przeciwzapalnie, hepatoprotekcyjnie, ochronnie na układ nerwowy. Zwiększa biodostępność innych ziół i leków, jest antyoksydantem. Jest środkiem przeciwbólowym, działa przeciwreumatycznie, przeciwalergicznie, przeciwastmatycznie. Znosi stany zmęczenia.

Działanie w boreliozie:

W boreliozie kolcorośl działa w następujący sposób:

  • zmniejsza siłę reakcji Herxheimera poprzez zdolność wiązania endotoksyn we krwi, które uwalniane są przez martwe krętki oraz inne koinfekcje
  • działa przeciw krętkom boreliozy
  • działa przeciwzapalnie w objawach stawowych
  • przejawia szerokie systemowe działanie, w tym ma zdolność od przekraczania bariery krew-mózg
  • wykazuje oddziaływanie na mózg, pomagając zredukować zaburzenia poznawcze i chroniąc go przed neurodegeneracją
  • przywraca do normy reakcje autoimmunologiczne
  • pomaga w łagodzeniu objawów skórnych towarzyszących boreliozie
  • wzmacnia działanie wątroby
  • wzmacnia działanie innych ziół i leków stosowanych w boreliozie.

Chemia rośliny:

Wiele składników, głównie steroidy i saponiny. Steroidy zawiera sarsapogrnina, smilagenina, fitosterol, stigmasterol, pollinastanol. Saponiny są zawarte w: sarsaponinie, sarsasaponinie, smilasaponinie i sarsaparylozydunie. Wśród składników zalicza się również cynchoninę, isosteryl-s metyl cysteamine-sulfoxide, rutnę, parylinę, acetyl-parigenin, astilbin, betasitosterol, epsilon-sitosterol, glukozyd fitosterolu-d, saponiny smilaxu A-C, smiglaside A-E, smitilbin, caffeoylshikimic acids, dihydro-kwarcynę, diosgeninę, engeletin, eucryphin, kwas ferulowy, glukopyranozydy, isoastilbin, isoengetitin, titogenin. Jest  ich o wiele więcej, większość z ich ma nieznane działanie.

Sposób użycia wg. protokołu Buhnera:

Buhner zaleca stosować 1-4 kapsułki, 500 mg każda, 3-4 razy dziennie, przez 8 – 12 miesięcy. Sugeruje, aby zacząć od niskiej dawki przez pierwszy tydzień po to, by umożliwić przewodowi pokarmowemu przyzwyczaić się do stosowania zioła. Następnie Buhner zaleca stopniowo zwiększyć dawkę do maksimum, z podwyższeniem o jedną kapsułkę co siedem dni.

I tydzień: 1 kapsułka 3 razy dziennie

II tydzień: 2 kapsułki 3 razy dziennie

III tydzień: 3 kapsułki 3 razy dziennie

IV tydzień: 3 kapsułki 4 razy dziennie

Od V tygodnia: 4 kapsułki 4 razy dziennie

Utrzymywać najwyższe dawki przynajmniej przez 60 dni. Jeżeli objawy zostaną istotnie zredukowane, dawkę można stopniowo obniżyć do dawki podtrzymującej (2-3 kapsułki 3 razy dziennie). Według Buhnera należy kontynuować stosowanie tego zioła przez 8-12 miesięcy lub do czasu ustąpienia infekcji. Jeżeli na obniżonej dawce objawy ulegną pogorszeniu, należy ją podnieść.

Skutki uboczne:

Duże dawki mogą spowodować zaburzenia jelitowe.

Przeciwwskazania:

Smilax  nie może być stosowany w ciąży.

Interakcje:

Kolcorośl może wzmóc absorpcję glikozydów naparstnicy (leki nasercowe) oraz bizmutu (leki gastroenterologiczne). Zioło powoduje wzrost eliminacji leków nasennych i anestetyków.

Interakcje bizmut-kolcorośl odnoszą się do dużych dawek bizmutu stosowanych w medycynie.

Zioło dostępne w sklepie Lymeherbs.pl sprawdź tutaj