Pospolite nazwy:
Kolcorośl, Smilax, Sarsaparilla, Smilax gabra, Smilax medica, Tu Fu Ling.
Opis rośliny:
Kolcorośl należy do rodziny Smilacaceae. Roślina jest ciernistą, zdrewniałą winoroślą, która wspina się wysoko po drzewach tworzących zielony baldachim amazońskiej dżungli. W celach leczniczych stosuje się korzenie, głownie o długości ok. 2-2,5 metra. Na całym świecie w strefie tropikalnej i umiarkowanej rośnie ok. 350 gatunków kolcorośli. Gatunki stosowane w medycynie rosną w Chinach i Japonii, Południowej i Centralnej Ameryce oraz na Karaibach.
Działanie:
Wiąże endotoksyny we krwi – oczyszcza krew, działa modulująco na układ immunologiczny, antybakteryjnie, przeciwgrzybiczno, przeciwpasożytniczo, przeciwzapalnie, hepatoprotekcyjnie, ochronnie na układ nerwowy. Zwiększa biodostępność innych ziół i leków, jest antyoksydantem. Jest środkiem przeciwbólowym, działa przeciwreumatycznie, przeciwalergicznie, przeciwastmatycznie. Znosi stany zmęczenia.
Działanie w boreliozie:
W boreliozie kolcorośl działa w następujący sposób:
- zmniejsza siłę reakcji Herxheimera poprzez zdolność wiązania endotoksyn we krwi, które uwalniane są przez martwe krętki oraz inne koinfekcje
- działa przeciw krętkom boreliozy
- działa przeciwzapalnie w objawach stawowych
- przejawia szerokie systemowe działanie, w tym ma zdolność od przekraczania bariery krew-mózg
- wykazuje oddziaływanie na mózg, pomagając zredukować zaburzenia poznawcze i chroniąc go przed neurodegeneracją
- przywraca do normy reakcje autoimmunologiczne
- pomaga w łagodzeniu objawów skórnych towarzyszących boreliozie
- wzmacnia działanie wątroby
- wzmacnia działanie innych ziół i leków stosowanych w boreliozie.
Chemia rośliny:
Wiele składników, głównie steroidy i saponiny. Steroidy zawiera sarsapogrnina, smilagenina, fitosterol, stigmasterol, pollinastanol. Saponiny są zawarte w: sarsaponinie, sarsasaponinie, smilasaponinie i sarsaparylozydunie. Wśród składników zalicza się również cynchoninę, isosteryl-s metyl cysteamine-sulfoxide, rutnę, parylinę, acetyl-parigenin, astilbin, betasitosterol, epsilon-sitosterol, glukozyd fitosterolu-d, saponiny smilaxu A-C, smiglaside A-E, smitilbin, caffeoylshikimic acids, dihydro-kwarcynę, diosgeninę, engeletin, eucryphin, kwas ferulowy, glukopyranozydy, isoastilbin, isoengetitin, titogenin. Jest ich o wiele więcej, większość z ich ma nieznane działanie.
Sposób użycia wg. protokołu Buhnera:
Buhner zaleca stosować 1-4 kapsułki, 500 mg każda, 3-4 razy dziennie, przez 8 – 12 miesięcy. Sugeruje, aby zacząć od niskiej dawki przez pierwszy tydzień po to, by umożliwić przewodowi pokarmowemu przyzwyczaić się do stosowania zioła. Następnie Buhner zaleca stopniowo zwiększyć dawkę do maksimum, z podwyższeniem o jedną kapsułkę co siedem dni.
I tydzień: 1 kapsułka 3 razy dziennie
II tydzień: 2 kapsułki 3 razy dziennie
III tydzień: 3 kapsułki 3 razy dziennie
IV tydzień: 3 kapsułki 4 razy dziennie
Od V tygodnia: 4 kapsułki 4 razy dziennie
Utrzymywać najwyższe dawki przynajmniej przez 60 dni. Jeżeli objawy zostaną istotnie zredukowane, dawkę można stopniowo obniżyć do dawki podtrzymującej (2-3 kapsułki 3 razy dziennie). Według Buhnera należy kontynuować stosowanie tego zioła przez 8-12 miesięcy lub do czasu ustąpienia infekcji. Jeżeli na obniżonej dawce objawy ulegną pogorszeniu, należy ją podnieść.
Skutki uboczne:
Duże dawki mogą spowodować zaburzenia jelitowe.
Przeciwwskazania:
Smilax nie może być stosowany w ciąży.
Interakcje:
Kolcorośl może wzmóc absorpcję glikozydów naparstnicy (leki nasercowe) oraz bizmutu (leki gastroenterologiczne). Zioło powoduje wzrost eliminacji leków nasennych i anestetyków.
Interakcje bizmut-kolcorośl odnoszą się do dużych dawek bizmutu stosowanych w medycynie.
Zioło dostępne w sklepie Lymeherbs.pl sprawdź tutaj